POZIOMY AMPUTACJI KOŃCZYNY GÓRNEJ
Amputacje palców
Amputacja spotykana w różnych kombinacjach, jeden lub kilka palców na różnych poziomach stawów międzypaliczkowych lub amputacja całego palca. Zaopatrzenie w bardzo dużej większości kosmetyczne wykonywane na bazie gotowych rękawic kosmetycznych lub indywidualnie na zamówienie charakteryzujące się dużą realistyką.
Amputacja na wysokości śródręcza
Amputacja częściowa dłoni wraz z palcami w różnych kombinacjach, najczęściej powodem są urazy mechaniczne. Zaopatrzenie protetyczne głównie kosmetyczne. Największe braki czynnościowe przy utracie kciuka ze względu na utratę funkcji chwytu.
Wyłuszczenie w stawie nadgarstkowym
Amputacja na wysokości kości stawu nadgarstkowego, spotykana także z usunięciem obu wyrostków rylcowatych, procentowa zachowana długość kości promieniowej i łokciowej wynosi od 100 do 90%. Zachowana zostaje supinacja i pronacja przedramienia.
Bardzo kłopotliwa amputacja w kontekście zaprotezowania ze względu długości kikuta:
- kosmetycznie - zbyt duży obwód szczyt u kikuta,
- funkcjonalnie – kłopot z ustaleniem prawidłowej długości protezy.
Długi kikut przedramienia
Zachowana pronacja i supinacja, proporcjonalnie: im krótszy kikut tym mniejszy zakres supinacji i pronacji przedramienia. Procentowo zachowana długość kości promieniowej i łokciowej wynosi od 90 do 55%. Idealna długość kikuta u dorosłej osoby wynosi około 17 cm mierząc od wyrostka łokciowego, odpowiada to mniej więcej 2/3 długości przedramienia.
Krótki kikut przedramienia
Na tym poziomie amputacji zostaje wyeliminowana możliwość pronacji i supinacji przedramienia. Procentowo zachowana długość kości promieniowej i łokciowej wynosi od 55 do 35%.
Bardzo krótki kikut przedramienia
Amputacja w wyniku urazu mechanicznego, zmian chorobowych. Głównym celem jest zachowanie pracy stawu łokciowego. Często oprócz leja przedramienia stosowane jest dodatkowe zawieszenie w formie pasków, mankietu/tulejki ramienia. Procentowo zachowana długość kości promieniowej i łokciowej wynosi od 35 do 0%.
Wyłuszczenie w stawie łokciowym
Bardzo wydolnościowy kikut dzięki zachowaniu całkowitych długości mięśni i kości ramienia. Kłopotliwa długość kikuta w odniesieniu do zaprotezowania.
Brak możliwości zastosowania klasycznych stawów łokciowych, wykorzystywane są tzw. szyny protezowe gdzie można idealnie odzwierciedlić środek obrotu stawu łokciowego.
Długi kikut ramienia
Długość kikuta kłopotliwa ze względu na brak dostatecznego ukrwienia szczytu kikuta, odczucie zmarzniętego kikuta, dochodzi do zaników mięśniowych. Procentowo zachowana długość kości ramieniowej wynosi od 100 do 90%.
Standardowy kikut ramienia
Procentowa zachowana długość kości ramieniowej wynosi od 90 do 50%, idealna długość kikuta będzie wynosić około 10 cm nad stawem łokciowym. Protezowanie na tej wysokości dzięki zachowanym mięśniom oraz odpowiedniej dźwigni bardzo korzystne i funkcjonalne.
Uzyskujemy bardzo dobre zawieszenie protezy, sterowanie protezą odbywa się poprzez ruchy kikuta ramienia.
Krótki kikut ramienia
Stosowany głównie w wyniku urazu mechanicznego. Częściowa możliwość sterowania protezą w oparciu o kikut ramienia. W niektórych przypadkach lejek obejmuje również staw barkowy. Procentowa zachowana długość kości ramieniowej wynosi od 50 do 30%.
Bardzo krótki kikut ramienia
Procentowa zachowana długość kości ramieniowej wynosi od 30 do 0%. Dzięki niewielkiej długości kości ramienia występuje mała dźwignia, niewielka ilość tkanki mięśniowej. Lej protezy obejmuje staw barkowy, sterowanie protezą odbywa się poprzez ruchy w stawie obojczykowo-barkowym, ruch łopatki. Kość ramienia krótsza niż wysokość trzech palców charakteryzuje się całkowitym brakiem funkcjonalności i nie jest stosowana.
Wyłuszczenie w stawie barkowym
Główną przyczyną amputacji są zmiany nowotworowe, urazy mechaniczne. Protezowanie głównie spełnia rolę kosmetyczną, bardzo rzadko funkcjonalną.
Amputacja z usunięciem całkowicie kończyny górnej z obojczykiem i łopatki
Główną przyczyną amputacji są zmiany nowotworowe. Protezowanie w ogromnej większości jedynie kosmetyczne.
